فراگیر، ایمن، تاب‌آور و پایدار ساختن شهرها و سکونتگاه‌های انسانی
۱-۱۱. تضمین دسترسی به مسکن و خدمات اولیه مناسب، ایمن و متناسب با درآمد مالی افراد برای همه و بهبود سکونتگاه های غیررسمی تا ۲۰۳۰.
۲-۱۱. دسترسی به سامانه‌های حمل و نقل ایمن، کم هزینه، در دسترس و پایدار برای همه، ارتقای ایمنی راه‌ها، به ویژه گسترش حمل و نقل عمومی با توجه ویژه به نیازهای افرادی که در شرایط آسیب‌پذیر قرار دارند، زنان، کودکان، افراد دارای معلولیت و سالمندان تا ۲۰۳۰.
۳-۱۱. ارتقای شهرنشینی فراگیر و پایدار و ظرفیت‌سازی برای برنامه‌ریزی و مدیریت مشارکتی، یکپارچه و پایدار سکونتگاه‌های انسانی در همه کشورها تا ۲۰۳۰.
۴-۱۱. تقویت تلاش‌ها برای حفاظت و نگهداری از میراث فرهنگی و طبیعی جهان.
۵-۱۱. کاهش قابل توجه شمار مرگ و میر و افراد آسیب‌دیده همچنین میزان خسارت‌های مستقیم اقتصادی مرتبط با تولید ناخالص داخلی در سطح جهان ناشی از سوانح طبیعی از جمله بلایای وابسته به آب، با تمرکز بر حمایت از فقرا و مردم مناطق آسیب‌پذیر تا ۲۰۳۰.
۶-۱۱. کاهش میزان سرانه اثرات ناسازگار شهرها بر محیط زیست، از جمله توجه ویژه به کیفیت هوا، مدیریت شهری و پسماند تا ۲۰۳۰.
۷-۱۱. دسترسی همگانی به فضای سبز و عمومی ایمن، فراگیر و در دسترس به ویژه برای زنان وکودکان، سالمندان و افراد دارای معلولیت تا ۲۰۳۰.
۸-۱۱. حمایت از پیوندهای مثبت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی میان شهرها، حومهها و مناطق روستایی از راه تقویت برنامه‌ریزی توسعه ملی و منطقه‌ای.
۹-۱۱. تا ۲۰۲۰، افزایش قابل توجه تعداد شهرها و سکونتگاه‌های انسانی که سیاست‌ها و برنامه‌های یکپارچه را در جهت فراگیری، کارایی منابع، کاهش تغییرات اقلیمی و هماهنگی با آن و تاب‌آوری در برابر بلایا اتخاذ و اجرا می‌کنند، همچنین ایجاد و اجرای مدیریت جامع کاهش خطر بلایا در تمام سطوح و در هماهنگی با «چارچوب سندای ۲۰۱۵-۲۰۳۰».
۱۰-۱۱. حمایت از کشورهای کمتر توسعه یافته، از جمله همکاری مالی و فنی برای ساخت بناهای پایدار و تاب‌آور با استفاده از مصالح محلی.