حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها، دریاها، و منابع دریایی برای توسعه پایدار
۱-۱۴. پیشگیری و کاهش چشمگیر تمامی انواع آلودگی‌های دریایی، به ویژه آلودگی‌های ناشی از فعالیت در خشکی، از جمله پسماند و آلودگی مواد غذایی دریایی تا ۲۰۲۵.
۲-۱۴. مدیریت و محافظت پایدار زیست‌بوم‌های دریایی و ساحلی برای جلوگیری از اثرات منفی مهم، با تقویت تابآوری آن‌ها و اقدام برای بازسازی زیست‌بوم‌ها جهت دستیابی به اقیانوس‌های سالم و مولد تا ۲۰۲۰.
۳-۱۴. به حداقل رساندن و پرداختن به آثار اسیدی شدن اقیانوس‌ها، از جمله به وسیله همکاری علمی ارتقایافته در کلیه سطوح.
۴-۱۴. وضع مؤثر مقررات صید و پایان بخشیدن به ماهیگیری بی‌رویه، غیرقانونی، گزارش و کنترل نشده و شیوه‌های مخرب ماهیگیری و اجرای برنامه‌های مدیریت علمی، با هدف احیای ذخایر شیلات در کوتاه‌ترین زمان ممکن، دست‌کم به سطوحی که بتواند بیشترین نتایج پایدار را بر اساس ویژگی‌های زیست‌شناختی تا ۲۰۲۰ ایجاد نماید.
۵-۱۴. حفاظت از دست‌کم ۱۰ درصد از نواحی ساحلی و دریایی، منطبق با قوانین ملی و بین‌المللی و بر اساس بهترین اطلاعات علمی موجود تا ۲۰۲۰.
۶-۱۴. ممنوع کردن آن دسته از یارانه‌های مربوط به شیلات که به صید بی‌رویه و بیش از ظرفیت کمک می‌کند، حذف یارانه‌هایی که به صید غیرقانونی، گزارش و کنترل نشده منجر می‌شود، همچنین اجتناب از تخصیص یارانه‌های جدید تا ۲۰۲۰ با اذعان به این که برخورد متناسب و مؤثر ویژه و افتراقی با کشورهای درحال توسعه و کمتر توسعه‌یافته باید بخش جدایی‌ناپذیر از مذاکرات مربوط به یارانه‌های مربوط به شیلات در سازمان تجارت جهانی باشد.
۷-۱۴. افزایش منافع اقتصادی کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه و کشورهای کمتر توسعه یافته در استفاده پایدار از منابع دریایی، از جمله از راه مدیریت پایدار شیلات، آبزی‌پروری و گردشگری تا ۲۰۳۰.
۱۴-الف. افزایش دانش علمی، توسعه ظرفیت پژوهشی و انتقال فناوری دریایی، با در نظر گرفتن «معیارها و رهنمودهای کمیسیون اقیانوس‌شناسی بین‌الدولی مربوط به انتقال فناوری دریایی» با هدف بهبود سلامت اقیانوس‌ها و افزایش سهم تنوع زیستی دریایی در پیشرفت کشورهای درحال توسعه، به ویژه کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه و کشورهای کمتر توسعه‌یافته.
۱۴-ب. فراهم نمودن [امکان] دسترسی به منابع دریایی و بازار برای ماهیگیران صنعتی خرد.
۱۴-ج. تقویت حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها و منابع آن‌ها از راه اجرای قوانین بین‌المللی، بر اساس کنوانسیون حقوق دریاهای سازمان ملل متحد جهت ایجاد چارچوب قانونی با هدف حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها و منابع آن‌ها مطابق با بند ۱۵۸ برنامه «آینده‌ای که ما به دنبال آنیم».